Brachypelma emilia

Brachypelma emilia
Na wolności występuje w Meksyku i Panamie. Jest to jedna z mniejszych Brachypelm. Jako gatunek sklasyfikowany w 1856 roku przez White'a. Inne nazwy to Mygale emilia, Eurypelma emilia,Euathlus emilia i Brachypelma aemilia. Dorasta do 6-7 cm ciała, a rozpostartymi odnóżami mierzy około 13-15 cm. Samice żyją około 20 lat, samce około roku-dwóch po ostatniej wylince.Brachypelma emilia jest ładnie ubarwionym ptasznikiem. Tarczka grzbietowa jest pomarańczowa z czarnym trójkątem od strony szczękoczułków, odwłok szaro-czarny porośnięty dłuższymi pomarańczowymi włoskami. Odnóża czarne z pomarańczowymi goleniami, gęsto owłosione. Nie ma różnic w ubarwieniu samców i samic. Młode są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory zaczynają pojawiać się około czwartej-piątej

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Pterinochilus murinus

Pterinochilus murinus-Ptasznik słoneczny

Na wolności szeroko rozpowszechniony - występuje w Angoli, Kenii, Mozambiku, Tanzanii, Ugandzie i Zambii. Sklasyfikowany w 1897 roku przez Pocock'a. Inna nazwa to Harpactira elevata. W naturze adaptuje na kryjówkę głębokie nory po małych ssakach. Spotykany jest również na sawannach, gdzie buduje gniazda między kamieniami. Dorasta do 5-6 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 13 cm. Ładnie ubarwiony ptasznik - barwa podstawowa to żółtobrązowy, na tle którego występują nieregularne czarne plamy. Głowotułów w promieniste czarne i żółtawe pasy. Barwa gatunku jest zmienna - zdarzają się osobniki jaskrawo pomarańczowe (tzw. "Red form", czy też „usambara”) jak i jasnobrązowe lub oliwkowe. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców. Młode są czarne z pomarańczowym odwłokiem. Ubarwienie dorosłych osobników pojawia się około 5-6 wylinki. Zaniepokojony błyskawicznie przyjmuje postawę obronną i wydaje syczące dźwięki za pomocą narządów strydulacyjnych.

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Brachypelma smithi

Brachypelma smithi - Ptasznik czerwonokolanowy

Na wolności występuje w Meksyku. Gatunek ten został sklasyfikowany w 1897 roku przez Cambridge'a. Inne nazwy to Eurypelma smithi i Euathlus smithi. Angielska nazwa tego pająka to Mexican Redknee Tarantula. Jest to pięknie ubarwiony ptasznik, który przez swą urodę został prawie całkowicie wytępiony w środowisku naturalnym. Z tego powodu został wciągnięty na listę gatunków prawnie chronionych. Obecnie nieporównanie więcej osobników tego gatunku znajduje się w naszych domach niż na wolności – mnoży się z dużym powodzeniem w hodowlach amatorskich. 
Ze względu na swój atrakcyjny wygląd oraz na dużą liczbę młodych w kokonie ptasznik ten często gości w naszych domach. Dorosły pająk jest przepięknie ubarwiony: tarczkę grzbietową ma czarną z perłową obwódką, odwłok czarny z dłuższymi, perłowymi włoskami, na odnóżach znajdują się pomarańczowe plamki. Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy. Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej parze odnóży haczyki. Imponujące rozmiary, 7-8 cm ciała, osiągają po około 6 latach. Dojrzałość płciową samice osiągają po około 4-5 latach, samce po 3-4 latach. Przy wysokiej temperaturze hodowli czas oczekiwania na dojrzałość można skrócić o około rok. 

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Chromatopelma cyaneopubescens

Chromatopelma cyaneopubescens
Pająk opisany w 1907 roku przez Strand’a. Na wolności zamieszkuje sawanny i rzadkie zarośla północnej Wenezueli. Przeważnie zajmuje nory u podstawy korzeni, kamieni – można poznać jego kryjówkę po dużej ilości pajęczyny. Istniejący do niedawna pogląd, jakoby Chromatopelma cyaneopubescenszamieszkiwała wiszące na gałęziach kokony, został niedawno obalony (West). Bardzo atrakcyjny, kolorowy ptasznik. Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Małe pajączki są bardzo kolorowe (przypominają trochę Cyclosternum fasciatum). Mają jasno pomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest w czarne i pomarańczowe prążki, odnóża są pomarańczowe z ciemną stopą. Osobniki podrośnięte i dorosłe mają niebieskozielone odnóża, metalicznie połyskującą tarczkę grzbietową oraz pomarańczowy odwłok. Ubarwienie osobników tego gatunku zmienia się około 5-6 linienia. Dorasta do 6-8 cm, z rozpostartymi odnóżami do 15 cm. Samice żyją nierzadko kilkanaście lat, samce około roku po ostatniej wylince.

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Ephebopus cyanognathus

Ephebopus cyanognathus

Na wolności występuje w lasach tropikalnych Gujany Francuskiej. Jako gatunek opisany w 2000 roku przez West’a i Marschall’a. Dorasta do 4,5–5,5 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 12–14 cm. 
Młode osobniki są bardzo kolorowe: tarczka grzbietowa jest czarna z zielonkawym połyskiem, odwłok opalizuje na zielono, kądziołki przędne są różowe. Nasada kłów jadowych metalicznie niebieska. Odnóża są różowe z rzadkimi żółtawymi włoskami, ich ostatnie dwa segmenty czarne z fioletowym połyskiem. Na każdej stopie żółta plamka. Spodnia strona stóp opalizująco zielona. Podrostki i osobniki dorosłe są brązowo fioletowe, z ciemnoniebieską, metalicznie połyskującą nasadą kłów jadowych. Tarczka jest grzbietowa zielonkawa. Dorosłe samce nie mają niebieskiej nasady kłów jadowych, a ich odwłok jest brązowy. 

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Theraphosa blondi

Theraphosa blondi-Ptasznik goliat
Inna nieprawidłowa nazwa to Theraphosa leblondi nadana przez Simona w 1892 roku przekonanego o odkryciu nowego gatunku z rodzaju Theraphosa, już nieużywana – ostatni raz tak podpisany pojemnik widziałem w 2006 roku na giełdzie w Ostravie. Tropikalne lasy deszczowe północnej Brazylii, Gujany Francuskiej, Surinamu i Wenezueli, niestety podanie dokładniejszej lokalizacji jest bardzo trudne z powodu błędnej identyfikacji gatunku (mylenie blondi z kilkoma bardzo podobnymi Pamphobeteus i T. stirmi) Samice dojrzałość płciową osiągają najwcześniej po 3 latach, przy 8 cm ciała można już starać się o kokon. Zaobserwowałem, że w hodowlach najczęściej padają po 7-9 latach, być może na długość życia samicy wpływa liczba zrobionych kokonów, na pewno w jakiś sposób ją to wycieńcza. Samce mogą dożywać nawet 1,5 roku po ostatniej wylince, czyli w sumie 3,5-4,5 lat. Warto dodać, żeT.blondi czasami pada bez widocznej przyczyny.Młode są w odcieniach koloru szarego, stopa i przedstopie (Tarsusi Metatarsus) są nieco jaśniejsze, ale nie kremowe jak u T. apophysis i T. stirmi, z każdą wylinką robią się coraz bardziej brązowe. Dorosłe samce i samice są koloru brązowego o różnych odcieniach, przed linieniem nieco płowieją, a zaraz po wylince są ciemne. Karapaks okrągły, brak „łezek”, co pomaga odróżnieniu go od niektórych ptaszników z rodzaju Pamphobeteus, odwłok jest kulisty; w przeciwieństwie do T. stirmi, blondi ma gęste sety na rzepkach (patella).

źródło
http://www.terrarium.com.pl

Avicularia minatrix

Avicularia minatrix
Na wolności występuje w Wenezueli. Jako gatunek został sklasyfikowany w 1903 roku przez Pocock'a. W naturze zamieszkuje wyższe krzewy oraz rośliny z rodzaju Bromelia. Bardzo charakterystyczny gatunek. Wzór ubarwienia nie zmienia się w zasadzie przez całe życie pająka, delikatnie wahają się tylko kolory. Młode osobniki mają około 8 milimetrów długości ciała i są koloru jasnobeżowego, na odwłoku występuje czarno – czerwony wzór. Dorosłe samice beżowo – różowe, z mocnym czerwono – czarnym wzorem na odwłoku. U dorosłych samców ciemna plama na odwłoku większa niż u samic, charakterystyczna dla większości przedstawicieli rodzaju Iridopelma. 
Jest to najmniejszy z obecnie występujących w hodowli gatunków z rodzaju Avicularia, dorosłe samice bardzo rzadko przekraczają 4,5 cm długości ciała, samce zwykle poniżej 3 cm długości ciała. Samice dożywają co najmniej 6-7 lat, chociaż niektóre źródła podają że dłużej, samce minimum pół roku po ostatniej wylince, choć w dobrych warunkach żyją znacznie dłużej. 

źródło
http://www.terrarium.com.pl

Avicularia versicolor

Avicularia versicolor - ptasznik wielobarwny
Gatunek przez wielu uważany za najpiękniejszego pająka na świecie. Maluchy niebieskie z wyraźnym połyskiem i charakterystycznym wzorem na odwłoku, długość ciała około 8-9 mm. Około 6 wylinki kolor zaczyna się zmieniać, pojawiają się pierwsze symptomy dojrzałych kolorów. Około 7-9 wylinki kolor fioletowy, z czerwonymi akcentami i czerwonym odwłokiem. Wylinka na której kolor zmienia się na wyraźnie bardziej czerwony dla większości samic oznacza dorosłość. Dorosłe osobniki soczyście czerwone, z zielonkawym karapaksem. Dorosłe samce ubarwione podobnie jak samice. 
Samice osiągają 6,5 cm długości ciała, samce zwykle nie przekraczają 5 cm, powszechnie widuje się osobniki dużo mniejsze. Jak do tej pory nie udało się ani potwierdzić, ani wyraźnie zaprzeczyć występowaniu dwóch form barwnych – dużej czerwonej i małej fioletowej. Faktem jest że osobniki pozyskiwane z natury wykazują ogromne różnice wielkości. 

źródło
http://www.terrarium.com.pl

Avicularia avicularia

Avicularia avicularia - ptasznik zwyczajny

Odkrywcę zainspirowała rycina z 1705 roku, na której malarka Sybilla Merian uwieczniła wielkiego pająka pożerającego pisklę ptaka. Angielska nazwa tego ptasznika to Pinktoe tarantula. Na wolności szeroko rozpowszechniony gatunek. Występuje w Brazylii, Gujanie, Gujanie Francuskiej, Surinamie, Trynidadzie i Wenezueli. Sklasyfikowany w 1758 roku przez Linne'a. Podstawowym ubarwieniem tego gatunku jest czerń. Samice i samce są ubarwione identycznie. Kończyny czarne z różową stopą, a odwłok podłużny, z czerwonymi włoskami od strony tarczki grzbietowej. Jest bardzo podobny doAvicularia metallica - różni się od niego białymi końcówkami włosków na ciele. Ostatnia para kończyn jest mocniej owłosiona (czerwonawymi włoskami). Młode całkowicie różnią się ubarwieniem od osobników dorosłych. Mają czarną tarczkę grzbietową, takież końcówki odnóży i pas na odwłoku. Kończyny są jasnoróżowe, odwłok czerwonawy. Avicularia avicularia complex ma włoski na odwłoku i kończynach nieco ciemniejsze i nie tak czerwone. Avicularia avicularia variegatanatomiast ma włoski brązowawe.Dorasta do 5-6 cm ciała.

źródło
http://www.terrarium.com.pl

Acanthoscurria antillensis

Acanthoscurria antillensis

Gatunek sklasyfikowany w 1903 roku przez Pocock’a, na podstawie samicy. Na wolności występuje na Dominikanie, na Wyspie Świętego Wincentego i Santa Lucii oraz na Małych Antylach w lasach deszczowych.
Samica dorasta do 6-7 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami osiąga 13-15 cm.
Podstawowym ubarwieniem tego ptasznika jest brąz. Tarczka grzbietowa samicy jest jasno brązowa z ciemniejszymi plamami, odwłok bardzo jasno brązowy (u niektórych samic ten brąz wpada w pomarańcz), pierwszy człon odnóży jest ciemno brązowy, reszta kończyny jest bardzo jasna. Ciało samicy pięknie połyskuje na miodowo. Samiec ma tarczkę grzbietową brązową z różowym połyskiem, odwłok i kończyny brązowe. Przed linieniem pająk jest jaśniejszy i bardziej rdzawy, po linieniu ma barwę prawie czarną.

żródło
http://www.terrarium.com.pl