Brachypelma emilia

Brachypelma emilia
Na wolności występuje w Meksyku i Panamie. Jest to jedna z mniejszych Brachypelm. Jako gatunek sklasyfikowany w 1856 roku przez White'a. Inne nazwy to Mygale emilia, Eurypelma emilia,Euathlus emilia i Brachypelma aemilia. Dorasta do 6-7 cm ciała, a rozpostartymi odnóżami mierzy około 13-15 cm. Samice żyją około 20 lat, samce około roku-dwóch po ostatniej wylince.Brachypelma emilia jest ładnie ubarwionym ptasznikiem. Tarczka grzbietowa jest pomarańczowa z czarnym trójkątem od strony szczękoczułków, odwłok szaro-czarny porośnięty dłuższymi pomarańczowymi włoskami. Odnóża czarne z pomarańczowymi goleniami, gęsto owłosione. Nie ma różnic w ubarwieniu samców i samic. Młode są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory zaczynają pojawiać się około czwartej-piątej

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Pterinochilus murinus

Pterinochilus murinus-Ptasznik słoneczny

Na wolności szeroko rozpowszechniony - występuje w Angoli, Kenii, Mozambiku, Tanzanii, Ugandzie i Zambii. Sklasyfikowany w 1897 roku przez Pocock'a. Inna nazwa to Harpactira elevata. W naturze adaptuje na kryjówkę głębokie nory po małych ssakach. Spotykany jest również na sawannach, gdzie buduje gniazda między kamieniami. Dorasta do 5-6 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 13 cm. Ładnie ubarwiony ptasznik - barwa podstawowa to żółtobrązowy, na tle którego występują nieregularne czarne plamy. Głowotułów w promieniste czarne i żółtawe pasy. Barwa gatunku jest zmienna - zdarzają się osobniki jaskrawo pomarańczowe (tzw. "Red form", czy też „usambara”) jak i jasnobrązowe lub oliwkowe. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców. Młode są czarne z pomarańczowym odwłokiem. Ubarwienie dorosłych osobników pojawia się około 5-6 wylinki. Zaniepokojony błyskawicznie przyjmuje postawę obronną i wydaje syczące dźwięki za pomocą narządów strydulacyjnych.

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Brachypelma smithi

Brachypelma smithi - Ptasznik czerwonokolanowy

Na wolności występuje w Meksyku. Gatunek ten został sklasyfikowany w 1897 roku przez Cambridge'a. Inne nazwy to Eurypelma smithi i Euathlus smithi. Angielska nazwa tego pająka to Mexican Redknee Tarantula. Jest to pięknie ubarwiony ptasznik, który przez swą urodę został prawie całkowicie wytępiony w środowisku naturalnym. Z tego powodu został wciągnięty na listę gatunków prawnie chronionych. Obecnie nieporównanie więcej osobników tego gatunku znajduje się w naszych domach niż na wolności – mnoży się z dużym powodzeniem w hodowlach amatorskich. 
Ze względu na swój atrakcyjny wygląd oraz na dużą liczbę młodych w kokonie ptasznik ten często gości w naszych domach. Dorosły pająk jest przepięknie ubarwiony: tarczkę grzbietową ma czarną z perłową obwódką, odwłok czarny z dłuższymi, perłowymi włoskami, na odnóżach znajdują się pomarańczowe plamki. Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy. Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej parze odnóży haczyki. Imponujące rozmiary, 7-8 cm ciała, osiągają po około 6 latach. Dojrzałość płciową samice osiągają po około 4-5 latach, samce po 3-4 latach. Przy wysokiej temperaturze hodowli czas oczekiwania na dojrzałość można skrócić o około rok. 

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Chromatopelma cyaneopubescens

Chromatopelma cyaneopubescens
Pająk opisany w 1907 roku przez Strand’a. Na wolności zamieszkuje sawanny i rzadkie zarośla północnej Wenezueli. Przeważnie zajmuje nory u podstawy korzeni, kamieni – można poznać jego kryjówkę po dużej ilości pajęczyny. Istniejący do niedawna pogląd, jakoby Chromatopelma cyaneopubescenszamieszkiwała wiszące na gałęziach kokony, został niedawno obalony (West). Bardzo atrakcyjny, kolorowy ptasznik. Osobniki młode i dorosłe różnią się ubarwieniem. Małe pajączki są bardzo kolorowe (przypominają trochę Cyclosternum fasciatum). Mają jasno pomarańczową tarczkę grzbietową ze złotym połyskiem, odwłok jest w czarne i pomarańczowe prążki, odnóża są pomarańczowe z ciemną stopą. Osobniki podrośnięte i dorosłe mają niebieskozielone odnóża, metalicznie połyskującą tarczkę grzbietową oraz pomarańczowy odwłok. Ubarwienie osobników tego gatunku zmienia się około 5-6 linienia. Dorasta do 6-8 cm, z rozpostartymi odnóżami do 15 cm. Samice żyją nierzadko kilkanaście lat, samce około roku po ostatniej wylince.

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Ephebopus cyanognathus

Ephebopus cyanognathus

Na wolności występuje w lasach tropikalnych Gujany Francuskiej. Jako gatunek opisany w 2000 roku przez West’a i Marschall’a. Dorasta do 4,5–5,5 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 12–14 cm. 
Młode osobniki są bardzo kolorowe: tarczka grzbietowa jest czarna z zielonkawym połyskiem, odwłok opalizuje na zielono, kądziołki przędne są różowe. Nasada kłów jadowych metalicznie niebieska. Odnóża są różowe z rzadkimi żółtawymi włoskami, ich ostatnie dwa segmenty czarne z fioletowym połyskiem. Na każdej stopie żółta plamka. Spodnia strona stóp opalizująco zielona. Podrostki i osobniki dorosłe są brązowo fioletowe, z ciemnoniebieską, metalicznie połyskującą nasadą kłów jadowych. Tarczka jest grzbietowa zielonkawa. Dorosłe samce nie mają niebieskiej nasady kłów jadowych, a ich odwłok jest brązowy. 

źródło

http://www.terrarium.com.pl

Theraphosa blondi

Theraphosa blondi-Ptasznik goliat
Inna nieprawidłowa nazwa to Theraphosa leblondi nadana przez Simona w 1892 roku przekonanego o odkryciu nowego gatunku z rodzaju Theraphosa, już nieużywana – ostatni raz tak podpisany pojemnik widziałem w 2006 roku na giełdzie w Ostravie. Tropikalne lasy deszczowe północnej Brazylii, Gujany Francuskiej, Surinamu i Wenezueli, niestety podanie dokładniejszej lokalizacji jest bardzo trudne z powodu błędnej identyfikacji gatunku (mylenie blondi z kilkoma bardzo podobnymi Pamphobeteus i T. stirmi) Samice dojrzałość płciową osiągają najwcześniej po 3 latach, przy 8 cm ciała można już starać się o kokon. Zaobserwowałem, że w hodowlach najczęściej padają po 7-9 latach, być może na długość życia samicy wpływa liczba zrobionych kokonów, na pewno w jakiś sposób ją to wycieńcza. Samce mogą dożywać nawet 1,5 roku po ostatniej wylince, czyli w sumie 3,5-4,5 lat. Warto dodać, żeT.blondi czasami pada bez widocznej przyczyny.Młode są w odcieniach koloru szarego, stopa i przedstopie (Tarsusi Metatarsus) są nieco jaśniejsze, ale nie kremowe jak u T. apophysis i T. stirmi, z każdą wylinką robią się coraz bardziej brązowe. Dorosłe samce i samice są koloru brązowego o różnych odcieniach, przed linieniem nieco płowieją, a zaraz po wylince są ciemne. Karapaks okrągły, brak „łezek”, co pomaga odróżnieniu go od niektórych ptaszników z rodzaju Pamphobeteus, odwłok jest kulisty; w przeciwieństwie do T. stirmi, blondi ma gęste sety na rzepkach (patella).

źródło
http://www.terrarium.com.pl

Avicularia minatrix

Avicularia minatrix
Na wolności występuje w Wenezueli. Jako gatunek został sklasyfikowany w 1903 roku przez Pocock'a. W naturze zamieszkuje wyższe krzewy oraz rośliny z rodzaju Bromelia. Bardzo charakterystyczny gatunek. Wzór ubarwienia nie zmienia się w zasadzie przez całe życie pająka, delikatnie wahają się tylko kolory. Młode osobniki mają około 8 milimetrów długości ciała i są koloru jasnobeżowego, na odwłoku występuje czarno – czerwony wzór. Dorosłe samice beżowo – różowe, z mocnym czerwono – czarnym wzorem na odwłoku. U dorosłych samców ciemna plama na odwłoku większa niż u samic, charakterystyczna dla większości przedstawicieli rodzaju Iridopelma. 
Jest to najmniejszy z obecnie występujących w hodowli gatunków z rodzaju Avicularia, dorosłe samice bardzo rzadko przekraczają 4,5 cm długości ciała, samce zwykle poniżej 3 cm długości ciała. Samice dożywają co najmniej 6-7 lat, chociaż niektóre źródła podają że dłużej, samce minimum pół roku po ostatniej wylince, choć w dobrych warunkach żyją znacznie dłużej. 

źródło
http://www.terrarium.com.pl